JUNI - SEPTEMBER 2016

De komende tijd is ons plan wat jaren in Nederland door te brengen, JoHo laten we dan achter op de kant in Indiantown (Florida). Nu willen we JoHo geen jaren op de kant laten staan en daarom zetten we haar te koop, een boot wordt er niet beter van als deze een hele tijd niet gebruikt wordt. Onze bootmakelaar is Melanie, zij denkt onze JoHo wel te kunnen verkopen.
Ze krijgt een jaar de tijd. Volgend jaar moet JoHo verkocht zijn anders halen we haar naar Nederland.
Bij terugkomst in Nederland is ons huis direct vrij, maar we verblijven de eerste twee weken bij een vriendin in haar huis om op "Dinges" haar kat te passen. Het wordt pendelen tussen haar adres en ons huis. Maar zo komen we na twee weken wel in een schoon en gereed huis, best lekker.

De komende tijd moeten we aan de bak om weer op de arbeidsmarkt iets te vinden, maar eerst naar de Efteling met de jarige Femke en haar familie. Dat was alweer een hele tijd geleden dat we hier zijn geweest. De laatste keer zat Femke nog een kinderwagentje, nu is het een puberende jongedame. Maar goed, even terug naar het grootste attractiepark van Nederland met zijn achtenbanen, sprookjes en shows. Het is een zwaar bewolkte dag met af en toe een spatje maar dat mag de pret niet drukken. We gaan bijna overal in en op, zelfs in de nieuwste achtbaan de 'Baron 1998'. Ik stem direct toe om hier in te gaan maar heb geen flauw idee wat het is. Tot ik in de verte zie dat het hier om een dive-coaster gaat, ahummmmm, even slikken, maar ik heb al ja gezegd. Alleen Marc en ik gaan, met zweet in de handjes stap ik na 1,5 uur in de rij te hebben gestaan in. We worden omhoog getakeld en vervolgens hangen we een paar seconden boven de afgrond voordat we er in storten. Woohooo, wat een gevoel als je na deze val de koele mist op de huid voelt. Wat een super attractie.
Intussen gaat John met Sheila, Femke en Jitte in de stoomtrein, iets minder heftig. De rest van de dag doen we het wat rustiger aan. In het sprookjesbos komen we Roodkapje tegen. We maken een ritje in droomvlucht, met zijn elven, kleuren en geuren. Nog altijd even leuk. De Efteling sluiten we af met de Raveleijn paarden show, speciaal voor Femke. Aan het einde van deze geweldig zellige dag eten we een typisch Nederlands gerecht, frietjes met kroket en frikandel bij het Vosje in Rosmalen.

We genieten ook wel weer van ons eigen land want Nederland is mooi. Voor zo'n klein landje hebben we toch veel verschillende landschappen. We bezoeken de Posbank, dit is een onderdeel van het Nationaal Park de Veluwezoom. Dit heidegebied ligt in het oosten van het land, het geeft uitzicht over het IJsseldal, achterhoek en zelfs Duitsland. Het is heerlijk wandelen, helaas staat de heide nog niet in bloei. Wel jammer want dan loop je door een paarse gloed van planten.
Samen met John en mijn vader bezoeken we verder de Hertog Jan bierbrouwerij in Arcen. Mijn vader is 80 jaar geworden in juni en we dachten dat het wel een leuk kado was om hem mee te nemen naar de brouwerij van zijn favorite biermerk. In 1915 richten vier bevriende brouwers een Stoombierbrouwerij op. Daar brouwen ze ondergistend bier, pilsener, wat in die tijd nog vrij ongebruikelijk was. In 1998 wordt de naam van de brouwerij gewijzigd van Arcense Stoombierbrouwerij naar Hertog Jan Brouwerij. Hertog Jan is vernoemd naar de 13e eeuwse hertog Jan I van Brabant die, naar verluidt, van feesten hield waar het bier rijkelijk vloeide. De rondleiding is uitgebreid en wordt met liefde voor het vak gegeven. Iets wat we later ook terug zien bij de collectie bieren, hier staat liefde voor bier. Nu weten we ook hoe bieren worden gebrouwen en wat je met toevoegen om bepaalde smaken te krijgen.
Samen met Karin, een goede vriendin, ga ik de dakgoten van de Sint Jan Kathedraal verkennen. John heeft hoogtevrees, dus die planten we lekker op een terasje met een biertje en wij gaan genieten van deze uitzonderlijke kans. Op naar de aangepaste dakgoten. Op 25 meter hoogte staan er op de Sint-Jan luchtbogen met zesennegentig uit natuursteen gehouwen prachtige beelden in de vorm van muzikanten, draken, drinkend volk en monsters. Het is net of je terug in de tijd gaat. Ook de uitzichten zijn indrukwekkend over het natuurgebied het Bossche Broek en de Stad Den Bosch. We worden beloond door de goden met prachtig zonnig weer. Wat een superdag.
In september is het de beurt aan Appelpop en het fruitcorso in Tiel. Appelpop begon in 1992 als een extraatje bij het Fruitcorso en groeide in 25 jaar uit tot het grootste gratis evenement van het land. Appelpop is ieder jaar op het tweede weekend in september. Dit jaar was de eerste keer dat wij dit evenement bezochten. Voor mij was het vooral Haevn, de band van dit moment, die ik wilde meemaken. In de twee festivaldagen worden we verrast door de grote diversiteit van bands. Mooi weer en goede muziek maakte deze dagen helemaal af.
Het derde weekend van september staat in het teken van het fruitcorso, ook weer in Tiel. Op zaterdag is de grote optocht door de straten van Tiel. Op zondag en maandag worden de wagens tentoongesteld in de binnenstad. Achter het Fruitcorso gaat een jarenlange Betuwse traditie schuil waarin een stoet van praalwagens centraal staat. Deze wagens zijn opgebouwd uit fruit en worden door vrijwillgers uit de Betuwe gebouwd. Wat een details, ongeloofelijk wat een werk. En weer iets wat afgevinkt kan worden van mijn 'to do' lijstje.
Ook in onze directe omgeving genieten we. We fietsen regelmatig over de dijken met uitzicht over de rivier de Maas. Kleine beekjes en plassen met bloemen en gemalen. De appels en peren wachten in de najaarszon om geplukt te worden. Wat wonen we toch mooi.

Dan is er nog familie, vrienden en zeilers die we zien nu we weer in Nederland zijn. In deze periode nemen we ook afscheid van vertrekkers Henk en Angela SY Mi Dushi en Wouter en Saskia SY Schorpioen.
We beginnen met Henk en Angela, die we hebben ontmoet in de Azoren in 2009, waar ze met hun Mi Dushi na een Atlantisch oversteek belanden. Na de Azoren is de Mi Dushi teruggezeild naar Nederland en daar hebben ze werkt van 2009 tot 2016. Intussen hebben ze alles in Nederland verkocht, is er een zeilboot upgrade geweest van een 36 voets zeehond naar een mooie Contest 42. Hun plannen zijn nu zeil te zetten voor de wereldreis voor onbepaalde tijd. En wij bezoeken de Mi Dushi's nog even op de valreep in Eembrugge. Ze zijn er helemaal klaar voor, alleen dat afscheid he. Dat blijft moeilijk.
Een paar weken later tuffen we naar Hellevoetsluis waar Wouter en Saskia die de Schorpioen klaarmaken voor alweer hun 3e rondje Atlantic. Wouter en Saskia hebben we in Suriname ontmoet in 2011. De planning is om in augustus te vertrekken. We vertellen over onze reis in de VS, zij over hun komende plannen, erg gezellig en we hopen ze volgend jaar weer te zien.
Ook is er een weerzien met Rene en Stacy SY Pipe muh Bligh, zij zijn voor twee weekjes in Nederland. Pipe muh Bligh ligt in Grenada, Rene (Nederlander) en Stacy (USA) kennen we sinds 2012 vanuit St Maarten. Vorig jaar september was de laatste keer dat we elkaar bij het zeilers-event op de Dominicaanse Republiek hebben gezien. Ze komen met Rene's mam Tiny bij ons in Maasbommel en een week later hebben we een afscheidsetentje in Rosmalen.
Dan is er nog een verrassing bezoek van Rudy SY Seeya bij ons in Maasbommel, zijn boot ligt in Curacao. Wij kennen Rudy van de Azoren in 2009. Toch wel grappig is dat ondanks zeilers elkaar soms zeer kort ontmoeten er toch contact blijft ontstaan. Dit is natuurlijk makkelijker met Nederlanders, maar ook met onze buitenlandse vrienden houden we contact. Dat betekent wel dat je elkaar soms jaren niet ziet, maar dan komt er toch altijd een moment dat je elkaar in levende lijve weer ontmoet.
Verder is er de familie, altijd een fijn weerzien. De komende jaren zijn we er in mooie tijden, feestjes en mindere tijden. Zoals met mijn Pa die onverwacht door hartproblemen in het ziekenhuis beland. Best een ingrijpende tijd want je wil nog lang van elkaar kunnen genieten. Gelukkig is het na een paar maanden weer veel beter met hem.

Verder hebben we plannen om met SailAdventures een nieuw project op te zetten. Dit wordt het Mini-T project, een hout-epoxy trimaran zeilboot naar eigen bouwplan. Het plan is ontstaan in de tijd die we doorbrachten in de Bahama's en het idee was om een kleine, opvouwbare, trailerable trimaran voor dagtochten en weekend trips te ontwerpen.
Het zien van de zeekoeien in Florida, met hun omvangrijke en toch zo vriendelijk en vloeiend ogende beweging door het water gaf John de eerste vonk voor dit ontwerp. Met een center-cockpit en een gesloten gedeelte aan de achterkant en complete kombuis aan de voorkant worden alle zeil operaties gedaan vanuit de cockpit. De grote 6 bij 7 voet cockpit dient ook als slaapplaats wanneer er geankerd wordt 's nachts, en geeft voldoende ruimte tijdens het varen met vrienden.
De Mini-T is net zo breed als alle andere 20 voet Mono romp in opgevouwen toestand en daardoor gemakkelijk te stallen en ook minder duur in de marina's. Ontwerp, berekeningen en plannen zijn getekend door John aan boord SY JoHo. Op de Facebook-pagina zullen we de voortgang van dit project te laten zien.