Februari 2014

Het is wachten op de Heineken Regatta en op onze vrienden die uit Grenada langzaam omhoog aan het komen zijn. Maar tot die tijd vertroeven we in nieuw gezelschap. Onze achterburen zijn Fiona en Ian van SY Ruffian, een typisch Brits stel, die komen borrelen aan boord JoHo. Ook John en Joanne van SY Out of Africa die we nog kennen van vorig jaar en Grenada komen gezellig langs. Andere nieuwkomers zijn Sim en Rosie van SY Wandering Star en Niek en Ans, SY Tycha.
In de tussentijd verzamelen we zoveel mogelijk informatie over plaatsen die we nog niet hebben, van SY Ruffian and SY Wandering Star krijgen we pilots en travelguides en als we ergens internet hebben proberen we het een en ander te downloaden, maar dat valt hier in St Maarten niet mee.
Verder heb ik nog wat op mijn lijstje staan wat ik wil zien in St Maarten en dat gaan we langzaam afvinken. Zo gaan we op 5 februari na een dagje Philipsburg en Marigot over de nieuwe Causeway Bridge lopend terug naar onze dinghy, kunnen we dat ook weer van het lijstje schappen.

Ook Maho Beach (Kerosene Beach) staat op mijn inmiddels befaamde (of beruchte) lijstje. Dit strand ligt pal voor het vliegveld van St Maarten en is beroemd geworden door Youtube filmpjes van vertrekkende KLM vliegtuigen en aan het hek gekluisterde idioten. Even snel uitleggen, er staat een hek aan het eind van de start- en landingsbaan met een waarschuwingsbord dat men niet te dicht bij het hek moet gaan staan als er vliegtuigen vertrekken. Door de stuwingskracht kan men (zwaar) gewond raken. En ja en wat is er nu leuker dan iets te doen wat niet mag en nog gevaarlijk is bovendien?...
Het grootste vliegtuig dat hier land is natuurlijk onze KLM met de 747 en op zondag, dinsdag en vrijdag is het dan ook superdruk op Maho Beach. Ook wij zijn van de partij op vrijdag 07 februari. Het is onbeschrijflijk indrukwekkend als zo'n monster de landing inzet en vlak boven je hoofd langsraasd. Het lijkt net of je ze kunt aanraken. Nadat er een flink aantal grote vliegtuigen zijn geland is het tijd voor de take-offs. Iedere keer hangen er mensen als apen aan het hek, wij hechten nogal aan onze gezondheid en blijven op respectabele afstand vol verwondering toekijken en zelfs dan voel je de kracht van de luchtverplaatsing nog. Er vliegt van alles door de lucht zand, gruis, stenen, ik wil niet dat mijn camara gezandstraald wordt (of mijn zonnebril zoals iemand ons achteraf vol trots laat zien, zij zag enkel niks meer door het ding) en hierdoor is ons filmpje helaas niet zo indrukwekkend geworden.
Na al dit geweld krijgen we een lift terug van een Franse dame met drie kinderen in een grote amerikaanse hummer. Achteraf gezien ook heel apart, maar op dat moment zaten we nog even vol van de belevenissen aan het strand.
We sluiten de dag af met een happy hour in de Yacht Club en daarna met 38 man naar Little Jerusalem, de shoarma tent van Abraham en Katy. Een topdag.

Op zondag 9 februari arriveren onze vrienden Rene en Stacy SY Pipe muh Bligh en Dave en Lisa SY Ke Ola Kai. Ruim 4 maanden geleden hebben we afscheid van de hele groep genomen in Grenada omdat we snel naar boven moesten vanwege ons kerstbezoek in St.Maarten. We missen daardoor wel Troy en Deana van SY Storyville en Pat en Darnell, SY Island Dream. Gezien onze plannen zijn veranderd gaan we ze waarschijnlijk ook niet meer zien.
We kletsen bij op de Pipe onder het genot van koffie en vieren ons weerzien met happy hour en -jawel- shoarma.

De rest van de week is goed vol gepland. Iedere dag borrelen en uit eten met Rene, Stacy, Dave en Lisa, later in de week nemen we even afscheid van Dave. Hij vliegt voor 1,5 week naar Canada. John gaat op bezoek bij Cat Wild Vanilla om ideeen op te doen voor zijn droomproject.
Verder gaan we naar een wijnproeverij - Lisa drinkt zoveel dat ze er dagen ziek van is, wat heel bezonder is ze kan namelijk wel wat hebben. Natuurlijk wordt er ook nog wat aan onze JoHo gedaan. Het zijn kleine dingetjes die we willen veranderen omdat dat handiger is of omdat het vereist is in een of ander land (zoals een holdingtank met een pump-out faciliteit). John heeft onze holdingtank nagekeken en werkend gekregen ondanks de leeftijd en het feit dat-ie nooit is gebruikt.

Op de zondagen 16 en 23 februari komt ook onze conditie aan de beurt.
Op de 16e wandelen we met een groep zeilers naar Pic Paradis, stond nog op mijn lijstje (John's gromlijst kan ik hem intussen noemen). De bus brengt ons naar het startpunt vanaf Marigot aan de Franse kant. We lopen door het bos de berg op naar het uitkijkpunt op het topje van Pic Paradis. Deze wandeling is best inspannend, maar het uitzicht is erg mooi. De wandeling wordt vervolgd langs smalle paden en ruines naar beneden. Na 2,5 uur lopen is onze organisator Mark SY Sea Life de weg kwijt, de groep spitst zich op. Een deel loopt terug om de juiste afslag te vinden, een man of 10 waaronder wij lopen via de gewone weg terug naar Marigot waar onze dinghies liggen, het is mooi geweest. Achteraf horen we dat groep 1 helemaal terug is gelopen omdat de onjuiste afslag de eerste afslag bleek te zijn geweest...
Op de 23e hebben we weer een wandeling. Deze keer starten we vanaf het Radisson Resort (ook weer aan de Franse kant) en deze wandeling loopt via de kustlijn (via Anse Marcel). Het is een makkelijke wandeling over goede maar smalle paden met een prachtig uitzicht over zee. Wat verderop lopen we langs het strand door naar Cul-de-Sac voor een tussenstop. Iedere keer zie je een andere gedeelte van het eiland, dit vonden we ook zo mooi van de Hashes in Grenada. In Cul-de-Sac splitst de groep zich weer op. Voor de liefhebbers die nog wat langer door willen lopen gaat de groep naar Orient Beach en anders is Cul-de-Sac het eindpunt. Het busje staat klaar en wij gaan terug naar onze boot met onze vaste groep. Het is weer mooi geweest.

Daags na de wandeling hebben we een afscheids-BBQ in de Pink Tug. Deze 140 jaar oude sleepboot begon als een stoom aangedreven sleper, is in 1947 omgebouwd naar diesel aangedreven en wordt nu omgebouwd naar een restaurant, we krijgen een rondleiding over dit roze schip. Ik vind het een monsterlijke kleur, maar je moet kennelijk iets doen om op te vallen en mensen te trekken. Zeker als je niet wil meedoen met de concurrentie in de drankprijzen. Een biertje is $3 (gemiddeld 1,50 bij de happy hours elders) het ligt een uithoek en heeft geen toekomst in mijn ogen. Maar goed, de avond zelf was supergezellig en dit is tevens het afscheid van John en Joanne, SY Out of Africa, en er was er een jarig en de jarige Robin had de avond van haar leven. Als ze het nog kan herinneren dan, dubbel feest dus.

Op donderdag 27 februari gaan we met de auto van Ton en Dominique SY True Blue shoppen. De boot moet bevoorraad worden, liefst met lekkere franse wijntjes en nederlandse spulletjes. Eerst gaan we dus naar de Franse kant waar we de Leader Price en Super U supermarkt aandoen. Hebben een hele lijst, spullen die we onderweg niet zo makkelijk kunnen vinden prijstechnisch gesproken of iets typisch Nederlands.
Na de middag pakken we de Nederlandse kant. Shoarma als middagmaal. Zijn helemaal blij als we alles aan boord hebben, kunnen we er weer even tegen, de rest slaan we in in Puerto Rico. Nu is alles gedaan voordat de Heineken Regatta begint. Samen met Rene, Stacy, LA, Susan, Lisa, Dave gaan we op SY Ke Ola Kai racen, dat wordt feest volgende maand.