September 2012

Koud terug uit Nederland en we zijn weer druk aan het werk. Bij John gaat het om de centen bij mij het huwelijk van Nadine en Bas. Als wedding coordinator valt er een hoop te regelen en het is kort dag. Onze JoHo wordt voorlopig weer aan haar lot overgelaten, wat betekent dat we de meeste tijd op land zullen doorbrengen.
Ik heb geen tijd om hierover te peinzen, de week voor het huwelijk is super druk. De werkdagen worden steeds langer en langer. Draaiboeken worden in de laatste twee weken steeds veranderd en ik gooi regelmatig reminders eruit. Het huwelijk komt in zicht en de gasten druppelen binnen.

Op maandag 17 september is het zover, de dag begint met een welkomst-brunch, de huwelijkgasten worden getrakteerd op een buffet. Het geheel ziet er prachtig uit, alles is zelf gemaakt door onze keuken. Het restaurant Ventanas del Mar op Tierra del Sol is een van de vele prachtige toplocaties tijdens de huwelijksweek. Hier wordt na de brunch een lounge-middag georganiseerd met muziek van DJ Bjorn.

Op de woensdag sta ik om 7 uur in de ochtend in de office om alles voor deze dag in orde te maken het zal een drukke dag worden. Draaiboek uitprinten, een copie maken van de vergunning van Arachi strand die gisteren pas is afgegeven. Dat is ook Aruba. Nog even controleren of er aan de lunch die op drie verschillende plaatsen uitgeserveerd moet worden is gedacht. Gelukkig heb ik weinig te doen met de set-up van het strand en het stadhuis Censo.
De bussen staan klaar en we kunnen naar Censo. De dienst in het stadhuis is iets eerder klaar dan verwacht en buiten is de bediening maar met 2 personen, de rest is op Arashi strand alles klaar aan het zetten. Dus worden John en ik stand-in obers zodat iedereen een glasje Champagne krijgt. Best eng bedienen op hakken, nog nooit eerder gedaan, multifuntioneel inzetbaar zeg maar. Na de Champagne wordt er een groepsfoto genomen en ook hier zijn we eerder klaar, toch maar de bussen in. Even snel telefonisch contact met het team op Arashi strand gehad, daar zit alles goed tegen, de leveranciers hebben niet op tijd geleverd en onze mensen lopen flink achter met de opbouw. We besluiten de bussen een omweg te laten rijden, even wat tijd rekken. Bij aankomst op Arashi ziet alles er goed uit, de gasten hebben hier niets van mee gekregen en zo hoort het ook. De rest van de avond was ook een succes, alle gasten waren onder de indruk.

Donderdag, ook vandaag zij we weer vroeg aanwezig ondanks dat het gisteravond een latertje is geworden, tegen 1 uur s' nachts kon men pas gaan afbreken, we hebben nog even geholpen en daarna zijn we ook gegaan. De gehele dag sta ik brandjes blussen en kom ik niet aan mijn eigenlijke werk toe, regelen. Verder zit ik nog te wachten op een akkoord om voor morgen 250 kerkboekjes en 160 menukaarten klaar te maken. Aan het eind van de dag heb ik nog niets.
Rond zevenen even snel douchen en omkleden voor de receptie van vanavond, ik ben deels aan het werk deze avond die volledig in het teken van Venetie staat. De container met de Venetie-spullen was zoek, maar sinds gisteren teruggevonden en bezorgt, het staat er allemaal en ziet er geweldig uit. De artiesten van deze avond is de groep Pasta en Basta uit Nederland, ook wel de zingende serveersters/obers genoemd met onder andere David Goncalves (bekend als deelnemer van de Voice of Holland 2012). Het eten is weer erg goed, de muziek geweldig en dat delen we met rond de 450 gasten. Rond 01.30 klim ik oververmoeid mijn bedje in, nog een belangrijke dag te gaan.

Klokslag 7 staat ik in mijn kantoortje, tja echt fris zien we er niet uit maar dat maakt niets, we komen niet voor de schoonheidprijs. Vandaag, vrijdag, is de dag van de kerk, het diner en slotfeest. Nog steeds heb ik geen akkoord op de kerkboekjes en menu kaarten, even in de mail kruipen maar. Als ik om 9 uur nog niets heb vernomen ga ik de bestaande exemplaren uitprinten. Nog geen 10 minuten later komen de wijzingen binnen, grrrr. Snel de documenten aanpassen en met hulp van Eric, Karin (ouders van Diederik met wie we het appartement delen) en mijn eigen held (John) gaan we aan de slag.
Ondertussen is mijn dream team aan het werk geslagen en met de mensen van accounting en IT komen we er uit wat de kerkboekjes betreft, ze zijn -godzijdank- op tijd klaar voor de kerkdienst. Ook over de menukaarten hoef ik me geen zorgen te maken, die worden intussen door de mensen van de Golf ProShop gevouwen en gebonden terwijl ik de bussen naar de kerk begeleid. Na het uitdelen van waaiers en kerkboekjes is het wachten op het bruidspaar en de familie.
Zodra de bruidsauto komt aanrijden geef ik het teken dat de muziek kan worden ingezet. Op de muziek lopen de familie, bruidsmeisjes en getuigen de kerk binnen.

Kerkdienst. Pffffffff even rust voor mij.

Tegen het einde van de kerkdienst staan de bussen klaar, de gasten krijgen een watertje en een nat doekje. Nu is het de beurt aan het bruidspaar naar buiten te treden, iedereen staat klaar met de bellenblaas. De bellen vliegen door de lucht als ze naar buiten komen. Tijd voor het volgende onderdeel, de taart aansnijden op Tierra del Sol bij de Look-out bar.

Tussen de taart en het diner zit een krap uurtje, snel met z'n tweeen omkleden en zo zijn we weer paraat. De opzet in het restaurant is prachtig, de deco en de menukaarten passen bij elkaar alles is groen/wit. Jim, onze chef geeft weer een staaltje weg voor 155 personen met een beperkte keuken. Als je weet dat alles in de keuken rammelt of niet werkt vind ik het knap dat je dit voor elkaar krijgt. Deze avond sluiten we af met een groots feest, lekker genieten tot in de late uurtjes. Ik blijf weer tot ze gaan afbreken en dan ben ik ook afgebroken, het is ook voor mij tijd om te gaan. De klok geeft 04.55 aan als we het bed in stappen........

Na een paar uurtjes slaap volgt de afscheids-brunch, alles ziet er weer picobello uit. Ik heb het zwaar na zoveel slaapgebrek, John niet, die ploegt gewoon door... De rest van de dag ben ik bezig zaken op te pakken, zowel thuis als het oplossen van nog wat kleine probleempjes voor de gasten. Die avond liggen we er vroeg in, allebei wel doodop.

De week die volgt is voor mij een rustige week, de gasten vertrekken langzaam. Mijn week begint goed, er is niet genoeg personeel of ze zijn ziek, ik spring dus maar bij en na drie dagen buffelen is de koek echt op. Tijd om het wat rustiger aan te doen, even de accu's weer opladen.
Bovendien moet ik eindelijk eens wat tijd spenderen aan ons bedrijfje SailAdventures. Ook belangrijk.